7.9.07

در اولین سالگرد قتل ولی الله فیض مهدوی - کیوان رفیعی


تاریخ : 13/6/86
شماره : 339 - 86
به نام آزادی

باید سخن گفت, سخن گفت ازکسانی که همه وجودشان هدف بود ، هدفی آبی بر افق آزادگی و شرف ، هدفی که لازمش سوختن بر شعله حرمتی بود همچون شمع .
باید نوشت ، اما قلم من ناتوانتر از آن است که توان نوشتن توان ترسیم حماسه ها را داشته باشد و از دلاورانی بگوید که در سیاهچالهای ظلمت پر غرور بس حماسه های پر افتخار آفریدند .
و اینگونه سر افراز زیستند که تاریخ ما سراسر افتخار گشت و اینگونه بود و هست که راه را گم نکردیم چرا که نور شمع ها و پروانه ها یی که در اندیشه رهایی مظلومانه سوختند همواره روشنگر راه ما است .
نمی دانم ولی الله فیض مهدوی که اولین سالگرد شهادتش بهانه نگاشتن مختصر نامه است خالق چندمین حماسه در قلب تاریخ ماست ، اما میدانم و باور دارم که او زنده است و درود می فرستم بر او که صدای حماسه سازش هنوز در اسعان ما طنین انداز است و به یاد می آورم آن هنگام که بود پیامش ، پیام آزادی بود و اگر رفت پیام رهایی را جاودان کرد و رفت .
باید گفت اما نمیدانم از سالهای جوانی او بگویم یا از سالهای زندان یا شکنجه های وحشیانهای که دید ، نمیدانم از رفتن به پایه چوبه دار و قهرمانانه فریاد زدن او بگویم یا از زبونی و درماندگی خلق و شاید بهتر باشد از او بگویم که هر چند در اعتصاب غذا و آب ، تشنه و گرسنه در کنج سیاهچالی جان باخت اما سیراب بود از شرر رهایی بخش عشق .
هر چند این نگارش و گفتار بهانه ای بیش نیست برای اندیشیدن و نقش ما و یاد آوری وظیفه ما در قبال سیل عظیم حماسه سازان و جان باختگان راه آزادی .
و اکنون که در آستانه اولین سالگرد شهادت شهید ولی الله فیض مهدوی هستیم علی رغم اینکه دفاع از این حماسه ساز جزء اتهامات غیر انسانی منتصب به بنده و مجموعه می باشد اما زمانی که به مسیر طی شده نگاه می اندازم نه تنها کوچکترین احساس پشیمانی در دفاع بدون تبعیض از انسانها نمیکنم بلکه همه افتخار خود و سایر یاران و فعالان حقوق بشر در ایران را تلاش بی وقفه برای رهایی انسان ها و انسانیت و سر نگونی جغد شوم مرگ از آسمان زندانیان سیاسی ایران میدانم . و حال ضمن بزرگداشت یاد و خاطره فرزند برومند ملت بزرگ ایران اعلام مینمایم که جامعه ما و جمعیت زندانیان سیاسی ما در سایه کم توجهی و کم رنگی هنوز آبستن وقایع تلخ دیگری میباشد بنا براین مجددا توجه همه آزادی خواهان را به وضعیت شدیدا بحرانی حقوق بشر در ایران را جلب می نمایم
با احترام
کیوان رفیعی سخنگوی فعالان حقوق بشر در ایران
13. 06 . 86
زیبایی به یاد ولی الله
آنچه زیبا بود شعله شمع نبود
پروانه ای آگه از آن یک دم نبود
نه حتی بد مستی آن دست
که ز خصمش ، عمر گل سرخ پایان جست
نه حتی تابش خورشید
که زلطفش لاله ای خشکید
نه حتی سایه آن سرو
کز سایه اش سایه دار آسان جست
نه حتی قاصدک بر باد
که زمرگ بی رخصتش یاد باد
نه حتی عشق آن مادر
کز عذاب عشق هجران جست
آنچه زیبا بود تنهاییست
تنهایی و لبخند و آرزو بر فرداییست
کیوان رفیعی- انفرادی از 209 اوین 1/8/85

No comments: