چرا امسال تصمیم گرفتید 16 آذر را مستقلا برگزار کنید؟
ـ در واقع باید بگویم که این اولین سالی نبود که ما اقدام به برگزاری مراسم مستقل 16 آذر کردیم. در سال 1384 نیز مراسم 16 آذر ما به صورت مستقل برگزار شد. در آن سال به صورت خنده داری و برای اولین بار در تاریخ ایران یک روز به دلیل آلودگی هوا تعطیل اعلام شد و آن روز همان روز 16 آذر بود. این اقدام خنده دار دولت احمدی نژاد باعث شد که تعداد زیادی از دانشجویان معترض روبه روی سر در اصلی دانشگاه تهران تجمع کنند که این تجمع نیز مانند همیشه به درگیری با پلیس انجامید. همان جا جرقه ی برگزاری مراسم مستقل دانشجویان چپ زده شد و این مراسم در روز 20 آذر برگزار شد و از آنجایی که در آن سال هیچ جریان دیگری مراسم و اعتراضی را نتوانست سازمان دهد مراسم 16 آذر آن سال به نام دانشجویان چپ ثبت شد که می توان از آن به عنوان اولین مراسم 16 آذر مستقل دانشجویان چپ نام برد.
ولی 16 آذر امسال هم به دلیل مستقل بودن و نیز به دلایل بسیار دیگری از اهمیت خاصی برخوردار بود. جنبش های اجتماعی نسبت به سال های پیش بسیار جلوتر آمده بودند، تضاد طبقاتی و فضای خفقان و اختناق بسیار شدیدتر شده بود، دمیدن های پیاپی در کوس جنگ هر لحظه محیط جامعه را ملتهب تر می کرد و در کل جامعه ی ایران بیش از پیش سیاسی شده بود، البته با یک چرخش به چپ بی سابقه. همچنین در فضای دانشگاه نیز بر اساس همین تغییرات اخیر بحث و جدل های لفظی و غیر لفظی فراوانی در گرفته و فعالان و طیف های مختلف دانشجویی با یک پلاریزاسیون سیاسی بی سابقه روبه رو شده بودند. همه ی این دلایل باعث شد تا طی جلساتی متعدد و با بحث های فراوان به این نتیجه برسیم که این مراسم باید با شعارها و موضع گیری مشخص جنبش چپ و با پرنسیپ و سبک کار خاص این جنبش برگزار شود تا مرزبندی خود را با جریان های سازشکار، رفرمیست و فرصت طلب بیش از پیش مشخص کرده و جنبش چپ را در این شرایط حساس به صورتی رادیکال در دانشگاه نمایندگی کنیم. همچنین می توان از این مراسم به عنوان بارزترین و درخشان ترین اعلام حضور دانشجویان چپ با نام دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب نام برد که در واقع نشان دهنده ی قدرت جنبش چپ در دانشگاه بود.
از لحاظ قانونی چه ایرادی به اقدام شما از جمله تجمع مسالمت آمیز در دانشگاه وارد است؟
ـ در وهله ی اول باید این موضوع را در نظر داشت که هر صدای اعتراض مردمی که در هر گوشه از ایران بلند میشود چه قانونی و چه غیرقانونی با سرکوب مواجه می شود و در کل جمهوری اسلامی از یک قابلیت شگفتی برخوردار است که می تواند همه چیز را غیرقانونی اعلام کند. پس بر اساس قانونی بودن یا نبودن یک اعتراض چندان نمیتوان به تحلیل برخورد دستگاه سرکوب پرداخت و دلیل برخورد وحشیانه با دانشجویان چپ را نیز در جای دیگری باید جستجو کرد. همانطور که میدانید دفتر تحکیم وحدت نیز تجمعی به مناسبت 16 آذر برگزار کرد که اگر مشکل بر سر قانونی بودن تجمع در دانشگاه باشد باید با آنها نیز چنین برخوردی می شد که البته حتی یک نفر از اعضای دفتر تحکیم وحدت نیز بازداشت یا احضار نشدند.
تا امروز (11 فوریه 2008) چه تعداد از رفقای شما آزاد شده اند و چه کسانی در زندان باقی مانده اند؟
ـ از تعداد نزدیک به 60 نفر از رفقای بازداشتی ما، به واسطه ی فشارهایی که در سطح ایران و جهان به جمهوری اسلامی وارد شدتا به حال تعداد بسیار زیادی البته با وثیقه های سنگین آزاد شده اند و در آینده دادگاه خواهند داشت، اما هنوز بسیاری از رفقا در زندان و تحت شکنجه های روحی و جسمی به سر می برند. لیست رفقایی که همچنان در زندان به سر می برند به شرح زیر است:
از سری اول بازداشتی ها:
بهروز کریمی زاده، پیمان پیران، سعید حبیبی، صدرا پیر حیاتی، سعید آقام علی و مهدی الله یاری که البته برای رفقا سعید حبیبی و سعید آقام علی قرار وثیقه تعیین شده است، ولی به دلیل سنگین بودن وثیقه ها هنوز خانواده هایشان قادر به پرداخت وثیقه نشده اند.
و از سری دوم بازداشتی ها که هنوز کسی آزاد نشده است :
بهزاد باقری، بیتا صمیمی زاد، بیژن صباغ، آناهیتا حسینی، سروش دشتستانی، مرتضی اصلاحچی، محمد پورعبدالله، امین قضایی، مرتضی خدمتلو و سروش ثابت و همچنین رفیق جواد علیزاده، که از مدتی قبل از 16 آذر در بازداشت به سر می برد.
از وضعیت آنها که آزاد شده اند و آنها که در زندان مانده اند تا چه اندازه اطلاع دارید؟
ـ آن عده از رفقایی که آزاد شده اند در حال حاضر تحت شدیدترین کنترل های امنیتی از سوی وزارت اطلاعات هستند. آن طور که از گفته ها برمی آید این رفقا در زندان تحت فشارهای روحی و جسمی طاقت فرسایی بوده اند که حتی در مورد بعضی از رفقا آثار این فشارها کاملا مشهود است. همچنین قابل ذکر است که تمام این رفقا را با تهدید هایی مبنی بر بازگرداندنشان به زندان آزاد کرده اند، اما آنان که هنوز در زندان مانده اند طبق اخبار موثقی که به دست ما رسیده است به شدت تحت فشار قرار دارند و وزارت اطلاعات تمام شیوه های عجیب و غریب خود را برای این دانشجویان به کار گرفته است تا آنان را وادار به اعتراف به اتهام های بی پایه و اساس و مصاحبه های تلویزیونی به سبک دهه شصت کند. همین که رفیق عزیزمان بهروز کریمی زاده در زندان اقدام به خودکشی با برق سلولش کرده است خود نشانه ایست بر شکنجه های قرون وسطایی که در زندان بر دانشجویان اعمال می شود.
آخرین اقدامات دکتر ناصر زرافشان وکیل این دانشجویان در جهت آزادی آنها چه بوده است؟
ـ در رابطه با دکتر زرافشان یک نکته ی مهم قابل ذکر وجود دارد و آن این است که وزارت اطلاعات تا به حال به ایشان اجازه ملاقات با دانشجویان و پیگیری قضایی کار آنها را نداده است، اما دکتر زرافشان با راهنمایی هایشان به خانواده ها کمک شایانی برای پیگیری پرونده ی فرزندانشان کرده اند و می کنند و همچون همیشه با خبررسانی ها و اقدامات روشنگرانه شان سهم بسزایی در آزاد شدن این تعداد از دانشجویان داشته اند که به راستی قابل تقدیر است.
ایرج جنتی عطایی، شاعر، نویسنده و ترانه سرا در سایت خود کارزاری برای حمایت از شما تدارک دیده که با استقبال روبرو شده است. در این مورد چه اطلاعی دارید و آیا این پشتیبانی ها در شرایط کنونی برای شما موثر بوده است؟
ـ از این موضوع کاملا مطلع هستیم و اتفاقا این کار رفیق ایرج به راستی مایه دلگرمی ما و خانواده های دانشجویان زندانی شده است. در ضمن رفیق ایرج به همین مناسبت شعری نیز سروده است که لازم است همین جا و برای چندمین بار از ایشان تشکر کنیم.
راجع به تاثیر این پشتیبانی ها نیز باید بگویم که نه تنها این کار که بسیار کار بزرگی هم هست،بلکه هرگونه حمایت و پشتیبانی از دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب که اکنون در زندان به سر می برند، تاثیر خود را می گذارد و ما این تاثیر را به عینه دیده ایم و گرنه دلیلی نداشت که به عنوان مثال در روز 28 دسامبر فراخوان برگزاری آکسیون در خارج از کشور بدهیم. در واقع باید بگویم که هر اقدامی در شرایط حاضر که باعث شود صدای دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب به گوش جهانیان برسد مایه دلگرمی ماست و از آن استقبال می کنیم.
از ایرانیان خارج کشور جهت حمایت از جنبش دانشجویی و دانشجویان زندانی چه انتظاری دارید؟
ـ ما برای تاریخ 28 دسامبر فراخوانی صادر کردیم که خوشبختانه با حمایت بسیاری از ایرانیان خارج کشور و همچنین آزادی خواهان غیر ایرانی در سراسر جهان روبه رو شد. ایرانیان خارج کشور تا به حال حمایت های خود را از ما دریغ نکرده اند و شکی نداریم که در آینده نیز همینگونه خواهند بود. پس از موفقیت آکسیون های 28 دسامبر و دیگر اعتراض ها در سراسر جهان که دولت جمهوری اسلامی را مجبور به آزاد کردن تعدادزیادی از دانشجویان کرد ما در روزهای قبل تصمیم گرفتیم فراخوان یک آکسیون دیگر را در روز 16 فوریه برای اعتراض به ادامه ی روند بازداشت ها و شکنجه ی دانشجویان صادر کنیم چرا که همانطور که میدانید با آنکه تعداد زیادی از دانشجویان آزاد شده اند، ولی این آزادی ها با قرار وثیقه های سنگین بوده است و تمام این دانشجویان در آینده دادگاهی خواهند شد و در ضمن جمهوری اسلامی همچنان در تهران و گوشه کنار کشور دست به بازداشت دانشجویان می زند و مهم اینکه تمام دانشجویانی که هم اکنون در زندان به سر می برند تحت شدیدترین شکنجه های جسمی و روحی قرار دارند و وزارت اطلاعات قصد دارد با اعمال این شکنجه ها آنان را مجبور به اعتراف کردن به اتهام های بی پایه و اساس و گرفتن مصاحبه های تلویزیونی کند. به همه ی این دلایل است که از تمام کسانی که در سراسر جهان دغدغه ی انسانیت و آزادی و برابری دارند و همه ی آن کسانی که می دانند در این کشور چه بر سر بهترین فرزندانشان می آید انتظار داریم به هر طریقی که برایشان مقدور است از جمله برگزاری و شرکت در آکسیون یا هر کار دیگری در روز 16 فوریه حمایت خود را از دانشجویان زندانی اعلام کنند.
جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی در ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به کمک همه ی آزادی خواهان و برابری طلبان در سراسر جهان نیازمند است.
* بخشی از شعر بلند زنده یاد سیاوش کسرایی.
No comments:
Post a Comment